Płk. dyplomowany Wojska Polskiego urodzony 01.12.1919 r. we wsi Podkamionka (obecnie woj. podlaskie). Rodzice: Adolf i Julia z domu Rećko prowadzili gospodarstwo rolne i hodowali konie dla wojska. Jako niemowlę został uratowany przez siostrę Wandę z pożaru domu rodzinnego. Był najmłodszym z siedmiorga rodzeństwa i jako jedyny rozpoczął naukę w pobliskiej Sokółce. Szkołę podstawową ukończył w 1935 roku. Ciężkie warunki materialne zmusiły go do podjęcia w latach 1936-1939 pracy w charakterze gońca a później kancelisty w magistracie w Sokółce.
Po wkroczeniu wojsk bolszewickich i zajęciu wschodnich terenów Polski wrócił do rodziców. 04.05.1941 r. wcielono go (pod groźbą deportacji całej rodziny) do Armii Czerwonej (zachował dokument powołania) i skierowano do jednostki wojskowej w m. Lipieck na terenie ZSRR. Razem z nim wcielono jego kolegów: Edwarda Baranowskiego ze wsi Bobrowniki i Wacława Mancewicza ze wsi Bogusze.
Po napaści w dniu 22.06.1941r. Niemiec na ZSRR został wraz z innymi Polakami zdemobilizowany (pozbawiony broni) i skierowany do batalionu pracy do m. Iżewsk. Tam, wraz z więźniami różnych narodowości, do kwietnia 1943 r. pracował w nieludzkich warunkach (pod karabinem) jako cieśla przy budowie hal produkcyjnych i hangarów oraz przy montażu ewakuowanej do Iżewska Tulskiej Fabryki Broni (zachowały się zaświadczenie o zatrudnieniu w batalionie pracy i przepustka).
Po utworzeniu się Związku Patriotów Polskich zezwolono Polakom (ochotnikom) na wstąpienie do 1 Dywizji WP im. T. Kościuszki, która formowała się w Sielcach nad Oką. Zgłosił się od razu (była to jedyna szansa na opuszczenie obozu pracy, walki za ojczyznę i powrót do domu) i już w pierwszej połowie maja 1943 r. był przyjęty i wcielony do 1-go pułku piechoty. Po krótkim szkoleniu wojskowym brał udział w pierwszym natarciu pod Lenino (w moździerzach)- co wspominał niechętnie jako tragedię wielu współtowarzyszy broni. Po przegrupowaniu i selekcji w lutym 1944r. został skierowany do Centralnej Szkoły Podchorążych w Riazaniu, którą ukończył i otrzymał stopień podporucznika oraz etat wykładowcy. Szlak bojowy zakończył w Berlinie.
W 1945 r. wraz z Centralną Szkołą Podchorążych wrócił do kraju- do Krakowa. Tam ukończył szkołę średnią. W 1946 r. ożenił się (z pochodzacą z Krakowa) Krystyną z d. Brzycka i był troskliwym ojcem trzech córek. W 1955 r. ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Rembertowie. Przez wiele lat pracował w Wojewódzkich Sztabach Wojskowych oraz był bardzo lubianym wykładowcą w Studium Wojskowym Akademii Medycznej w Białymstoku.
Wielokrotnie odznaczony: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal "Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945", Order Czerwonej Gwiazdy ZSRR (nr 3628285), Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Krzyż Bitwy Pod Lenino, Medal Za Udział W Walkach O Berlin, Srebrny Medal Zasłużonym Na Polu Chwały, Medal 10-cio Lecia Polski Ludowej, Brązowy, Srebrny i Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny", Brązowy i Srebrny Medal Za Zasługi Dla Obronności Kraju.
Przyznano mu status osoby represjonowanej. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia 12.11.1973 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Był członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Klubu Oficerów Rezerwy Riazańczyków, Związku Kombatantów Rzeczpospolitej i Byłych Więźniów Politycznych oraz Związku Sybiraków zpraszanym na wszelkie spotkania i urocystości.
Był dżentelmenem "starej daty", o wielkim sercu dla innych, gorącym patriotą, zawsze pogodny, uczynny, szarmancki, dowcipny i towarzyski.
Zmarł 09.03.2015 r. i został pochowany w sektorze A7 w miejscu grobowym 4238.
