urodził się 6 grudnia 1906 roku. W 1939 roku w trakcie działań wojennych prawdopodobnie pełniąc obowiązki skarbnika jednostki wojskowej otrzymał rozkaz przedostania się na wschód (przypuszczalnie celem były Zaleszczyki). Po wielu perypetiach i pokonaniu setek kilometrów głównie na nogach, dotarł do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i został spadochroniarzem. Uczestniczył w desancie powietrznym na okupowany przez Niemców Paryż.
Po powrocie do Ojczyzny nie opuścił go zadziorny charakter. Zawsze nosił ze sobą nóż schowany w marynarce. Będąc świadkiem awantury w jednej z bielskich restauracji, stał się mimowolnym uczestnikiem przepychanki z przybyłymi funkcjonariuszami Milicji Obywatelskiej. Wydobytym nożem, zranił milicjanta w ramię. Jedynie dlatego, że przewodniczącym składu orzekającego był dawny żołnierz gen. Andersa, wyrok został maksymalnie złagodzony jak na wagę popełnionego czynu.
Zmarł 25 października 1975 roku, pochowany w sektorze BIII, w grobie nr 1373.
(spisane na podstawie ustnej relacji członka rodziny, który dostarczył zdjęcia)
Krzysztof Raczek
