urodził się w dniu 19 listopada 1909 roku w Warszawie. Tam ukończył gimnazjum, a w 1937 roku otrzymał dyplom inżyniera na Politechnice Warszawskiej na wydziale elektrycznym. Pracował w Polskim Radiu jako inżynier w biurze studiów, a następnie w Instytucie Technicznym Lotnictwa.
W 1939 roku po klęsce wrześniowej, przez Rumunię i Grecję przedostał się do Francji. Po upadku Francji w 1940 roku przybył do Anglii, do polskiego lotnictwa. Dostał przydział do 18 OTU Bramcote, gdzie szkolił załogi w dziedzinie łączności. W 1941 roku został członkiem Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii, gdzie udzielał pomocy i służył radą techniczna młodszym kolegom.
W sierpniu 1941 roku został powołany do 307 dywizjonu myśliwskiego „Lwowskich Puchaczy” w Exeter, który został wtedy wyposażony w sprzęt radarowy. Przyczynił się do szybkiego wprowadzenia dywizjonu do działań operacyjnych przeciw nocnym nalotom niemieckich bombowców.
W 1942 roku wstąpił do podchorążówki i jako oficer radarowy otrzymał przydział do 304 dywizjonu zwalczającego okręty podwodne. W 1943 roku w uznaniu jego wybitnych zdolności, przydzielony został do Admiralicji, do pracy naukowej w zakresie pocisków kierowanych z ziemi (Surface Weapons Establishment). Podczas wieloletniej pracy jako starszy oficer naukowy, był kilkakrotnie nagradzany za wynalazki techniczne, m.in. Clerk Maxwell Premium i Lord Brabazon Awards. W Surface Weapons Establishment zastała go emerytura.
Nie spoczął jednak na laurach. Uniwersytet w Southampton ofiarował mu pracę badawczą w dziedzinie elektroniki, co pozwoliło mu uzyskać doktorat z filozofii. W czasie uroczystości wręczania dyplomów naukowych, wicekanclerz Uniwersytetu prof. Gower powiedział: „Aleksander Woroncow z godną podziwu i uznania energią, oprócz zajęć uniwersyteckich, znalazł czas i zapał do napisania i złożenia pracy doktorskiej, której ukoronowaniem jest nadanie mu tego wysokiego stopnia naukowego.”
Od 1954 roku pracował społecznie w Stowarzyszeniu Lotników Polskich, przydzielony do Koła Londyn. Odznaczony został m.in. Krzyżem Zasługi, Krzyżem 1939 roku, Medalem Lotniczym i innymi odznaczeniami brytyjskimi, otrzymując stopień wojskowy kapitana.
Zmarł w dniu 14 września 1997 roku, urna z jego prochami została sprowadzona do Polski i pochowana w sektorze A7 w grobie nr 4037.
Na podstawie „SKRZYDŁA” 151/637 – LONDYN, wspomnienia wygłoszonego przez A. Ostrowskiego na pogrzebie Aleksandra Woroncowa, „ Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” oraz dokumentów przekazanych przez rodzinę dla KRONIKI CMENTARZA.
