kronika osób pochowanych

urodził się 1882 roku w Stradczu koło Lwowa w Galicji. Kończąc Wyższą Szkołę Realną we Lwowie w 1902 roku, otrzymał świadectwo dojrzałości z wyróżnieniem. Również we Lwowie, na Politechnice, w latach 1903-1907 studiował na Wydziale Inżynierii, i 4 semestry na Wydziale Filozofii na Uniwersytecie Jana Kazimierza.

Jednak to do nauk ekonomiczno-handlowych miał zamiłowanie. Mając odbyta praktykę handlową, ukończył w Wiedniu jednoroczne studia w Wiedeńskiej Akademii Handlowej, otrzymując w 1908 roku certyfikat z wynikiem bardzo dobrym.

W 1911 roku Wydział Kultury dla Galicji mianował go dyrektorem Krajowej Szkoły Kupieckiej w Brodach.

Po dwóch latach wyjechał do Białej, wiążąc swe życie z tym miastem, aż do końca. Ogromnym zaangażowaniem i poświęceniem udało mu się pokonać wielorakie problemy przy tworzeniu nowej szkoły – od lokalowych po organizacyjne. Dla wielu uczniów to przedwojenne Gimnazjum Kupieckie stało się drugim domem. W szkole istniała stołówka, a w czasie przerw można było kupić kanapki i herbatę. W okresie zimowym organizowano wyjazdy na zimowiska, istniało kółko teatralne, a w szkole w gabinetach lekarskim i dentystycznym zapewniono stałą opiekę wszystkim uczniom. Dla młodzieży zamiejscowej utworzono bursę.

Leopold Deimel był jednym z inicjatorów i pierwszym prezesem powstałego w maju 1917 roku Towarzystwa Bursy Polskiej w Białej. Był aktywnym członkiem Czytelni Polskiej, organizował roczne kursy dla pracujących pragnących poszerzać swa wiedzę, angażował się w działalność Kółek Rolniczych. W 1939 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Po napaści Niemiec na Polskę, aż do stycznia 1945 roku ukrywał się, najdłużej przebywając w Krakowie, skąd powrócił do Białej. Kuratorium poleciło mu powrócić na dawne stanowisko.

Początki były bardzo trudne. Budynek był okradziony z wszelkich pomocy naukowych i sprzętów oraz bardzo zniszczony. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu i pomocy rodziców oraz mieszkańców, po 10 miesiącach gmach został doprowadzony do stanu używalności. W szczytowym okresie powojennego rozwoju, do szkoły uczęszczało wraz z kursantami 920 uczniów. Grono nauczycielskie liczyło 30 osób.Kolejny zawał w dniu 6 sierpnia 1957 roku położył kres życiu Leopolda Deimla. Jego pogrzeb odbył się 8 sierpnia 1957 roku. Spoczywa w sektorze A3 w grobie nr 222 wraz z żoną Małgorzatą. Tuż obok jest grób ich syna – Witolda.