syn Karola i Marii urodził się 4 października 1911 roku w Limanowej. Narciarstwo zaczął uprawiać w 1923 roku w swojej rodzinnej miejscowości jako 12 letni chłopak. Tamtejsze pagórkowate tereny nadawały się znakomicie. Mógł trenować zjazdy i slalomy, a na małej skoczni skoki. Te ostatnie upodobał sobie najbardziej. W Nowym Targu gdzie uczęszczał do gimnazjum, rozpoczął swoją karierę na miejscowej skoczni w latach 1927-1930, rywalizując z zawodnikami z Zakopanego.
Wyczynowo uprawiał skoki w latach 1927-1948. Był zawodnikiem Śląskiego Klubu Narciarskiego. Był pierwszym rekordzistą na skoczni w Wiśle-Malince, gdzie uzyskał wynik 41 m na zawodach z okazji jej otwarcia. Na Akademickich Mistrzostwach Polski w 1935 roku zdobył wicemistrzostwo, a w lutym 1936 roku uzyskał czwarte miejsce na Mistrzostwach Polski. Kilka razy zdobywał mistrzostwo w skokach Okręgu Krakowsko-Śląskiego i Śląskiego. Na Mistrzostwach Świata w Zakopanem rozgrywanych w lutym 1939 roku reprezentował Polskę. Zajął wówczas 25 miejsce. W konkursie o mistrzostwo PZN w Zakopanem w 1946 roku zajął 8 miejsce. W Mistrzostwach Narciarskich w CSRS w Banskiej Bystrzycy w 1947 roku zajął 8 miejsce. W tymże samym roku na Mistrzostwach Świata w Chamonix we Francji uplasował się na 22 miejscu. Czynne uprawianie skoków zakończył w 1948 roku.
W 1950 roku został powołany przez Polski Związek Narciarski na trenera kadry narodowej skoczków. Funkcję tę pełnił aż do 1967 roku. Został odwołany na 9 miesięcy przed igrzyskami w Grenoble, a powodem było kwestionowanie jego decyzji przez władze PZN.
Od 1967 roku do 1974 trenował kadrę młodzieżową skoczków. Jednocześnie kontynuował naukę uzyskując tytuł magistra wychowania fizycznego. Zawodnicy wchodzący w skład kadry narodowej a prowadzeni przez Kozdrunia, to m.in. Tajner, Przybyła, Węgrzynkiewicz, Bujok, Witke, Sztolf, Hryniewiecki (pochowany na naszym cmentarzu), Łaciak, Wala, Kocjan.
Jako trener polskiej ekipy skoczków uczestniczył w czterech Zimowych Olimpiadach:VI w 1952 roku w Oslo w Norwegii;
VII w Cortina d`Ampazzo we Włoszech w 1956 roku;
VIII w Squaw-Valley w USA w 1960 roku;
IX w Innsbrucku w Austrii w 1964 roku.
Na XII Olimpiadzie był honorowym gościem. Na Mistrzostwach Świata FIS w Zakopanem w 1962 roku trenowany przez Kozdrunia Antoni Łaciak ze Szczyrku, zdobył vice mistrzostwo. Zajęcia z kadrą młodzieżową dały również pozytywne wyniki w postaci medali – dwukrotne v-ce mistrzostwo Europy juniorów (w RFN i Włoszech) wywalczone przez Legierskiego i Kawuloka.
Praca trenera dawała mu dużo satysfakcji. Były chwile radosne, ale były też gorzkie. Tą najtragiczniejszą był wypadek Zdzisława Hryniewieckiego na kilka dni przed rozpoczęciem Olimpiady.
Prawie do końca życia był mocno związany z narciarstwem – również wówczas, gdy już nie był czynnym zawodnikiem ani trenerem. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Rady Trenerów Polskiego Związku Narciarskiego i Zarządu Śląskiego Okręgu Narciarskiego. Od 1955 roku był członkiem Komisji Skoków FIS wybranym w Szwajcarii i przez 22 lata reprezentował Polskę we władzach FIS w skokach i był technicznym delegatem FIS i sędzią FIS.
W latach 1958-1976 około 50 razy sędziował ważne zawody, m.in. 1 stycznia 1958 roku w Garmisch-Partenkirchen, 5 stycznia 1958 roku w Innsbrucku turniej4 Skoczni, 20 marca 1959 roku w Nesschwang, w styczniu 1965 roku w Austrii, w marcu 1965 roku we Francji. Uczestniczył w kongresach technicznych FIS m.in. w Dubrowniku, Toledo i Barcelonie.
W 1953 roku napisał jedyny wówczas podręcznik dla instruktorów i trenerów w zakresie skoków p.t. „Skoki narciarskie”.
Wielokrotnie był odznaczany, m.in. 1 marca 1957 roku Złotym Krzyżem Zasługi, 25 września 1954 roku Złotą Odznaką PZN, 6 lipca 1977 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
6 czerwca 1986 roku otrzymał tytuł „Zasłużony Trener” i medal.
W 1977 roku w wieku 66 lat przeszedł na emeryturę, nadal jednak pracując na ½ etatu w Wojewódzkiej Federacji Sportu w Bielsku-Białej. Do 1985 roku zajmował się szkoleniem młodzieży w LKS „Beskid” w Brennej.
Zmarł 12 marca 1988 roku, pochowany w sektorze B4 w grobie nr 2491.
